Zo tevreden ben ik eigenlijk niet, net als vele anderen

Vroeger vond ik alles wat met politiek te maken had suf, saai en stoffig..... M'n vader volgde het allemaal, maar als puber had ik wel belangrijkere zaken om me druk over te maken (kleding, make-up, uitgaan, etc.). Toen ik een jaar of twintig was, deed ik regelmatig klussen voor de Hoekse Krant, waaronder raadsvergaderingen. Daar zaten dus dé belangrijke mensen, die alles wisten en nooit fouten maakten, dacht ik. Jong en naïef als ik was.... Nou, het waren gewoon mensen, als jij en ik.

Wat ik nù van de politiek vind? Oud, beetje grijzer en iets wijzer. Tja.... Zo tevreden ben ik eigenlijk niet, net als vele anderen.

De mensen in de politiek doen niet vaak wat ze beloven, eigen belang voorop, moeten de burger vertegenwoordigen wat veelal ‘vergeten’ wordt, 'Jan en alleman' zonder verstand van zaken kan tegenwoordig de politiek in en daarom hebben we wat we nu hebben.

Dit zijn zomaar een paar meningen die je dagelijks hoort. Ik moet eerlijk zeggen, ik vind dit ook. De politiek staat steeds verder van de mensen af die ze vertegenwoordigen. Alles bij elkaar, genoeg verbeterpunten!

Een stapje terug in de tijd; met de komst van Pim Fortuyn zag ik het helemaal voor me, een samenleving "met ballen". Ik vond het geweldig; hij zei wat hij dacht, had oplossingen, was zichzelf, verstand van zaken en was voor iedereen begrijpbaar. Wat was ik teleurgesteld dat er op zo'n tragische wijze een einde kwam aan zijn missie.

Ik vond het daarna moeilijk om een partij te vinden die bij mijn standpunten paste. Weer terug naar de VVD? Dat was ook niet meer wat het was geweest. Jammer! Ik was de laatste jaren, zoals ze dat zeggen, een zwevende kiezer. Voelde me bij de traditionele partijen niet thuis. Want als je doet wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg en dat wilde ik juist niet. Ik heb wel altijd gestemd, want ergens iets van vinden en niks doen, vind ik ook geen goede combi. Dan verandert er zeker niks en blijven die ‘heilige huisjes’ gezellig staan. 

Bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen lagen mijn standpunten het dichtst bij het programma van de LPFWestland. Ik heb ze gevolgd in de media. Ook voor deze verkiezingen kan ik me vinden in hun standpunten. Dit jaar sta ik zelf op de kieslijst van deze partij. Dit was niet specifiek iets van m'n bucketlist, maar het kwam op m’n pad. Ik ben van nature nieuwsgierig (belangstellend en leergierig in politiek correcte taal). Dus ik dacht, gewoon doen! Iets doen, wat ik nog nooit gedaan heb. In deze wereld gebeuren namelijk mooie dingen, maar ook dingen waar ik het absoluut niet mee eens ben. En daar vind ik wat van. Ik heb niet de illusie dat ik de wereld kan veranderen, maar niks doen vind ik ook geen optie! 

Een veulen als verrassing!

In de nacht van vrijdag op zaterdag jl. werd in de Hoekse polder ter hoogte van Maasdijk een onverwacht veulentje geboren in het weiland, met die nacht nog eens een stevige nachtvorst.

Het veulentje bleek een complete verrassing voor de eigenaar. “April 2015 zijn onze pony’s naar een nieuw weiland verhuisd. We hebben twee Shetlandpony’s en een Welsh-pony. Het was de bedoeling dat er geen hengsten op die dijk liepen, was de afspraak met een andere paardeneigenaar. Maar dit is dus niet volgens afspraak gegaan…. Want nu hebben we een veulentje! Rainbow (de kersverse moeder) heeft tot op het laatste moment nog gereden met m’n dochter. We hebben nooit wat gezien of gemerkt. Gelukkig is alles goed gegaan, want er had veel mis kunnen gaan. Geluk bij een ongelukje, zullen we maar zeggen. We hopen dat het zo goed blijft gaan.”, vertelt Leo Vellekoop uit Maasdijk.

Moeder en dochter (die inmiddels de naam Twinkel heeft gekregen) maken het gelukkig heel goed. “Moeder Rainbow is vorig jaar nog erg ziek geweest, waarbij we dachten dat zij het niet zou halen. Gelukkig is zij er met medicijnen bovenop gekomen. Ook toen wisten we natuurlijk niet dat ze drachtig was. Nooit geen moment aan gedacht….”

“Ik kwam ’s-ochtends met pappa bij de pony’s om hooi te halen voor de andere dieren, toen ik wat raars op de grond zag liggen. Ik dacht dat het een dood beest was, maar het was de nageboorte, maar zoiets had ik nog nooit gezien natuurlijk. Toen zag ik Rainbow en achter hem, kwam een veulentje tevoorschijn. Mijn eerste reactie was; ‘WTF is dit? Ik kon het niet geloven en snapte er helemaal niks van. Ik wilde er altijd graag een grotere pony bij, maar dan moest pappa eerst de lotto winnen, zei hij altijd. En nu heb ik er lekker toch één bij!, vertelt Barri Vellekoop (12), “We hebben nu een schema gemaakt om ze bij te voeren en buiten te laten lopen met m’n vriendin Naomi met wie ik de paarden altijd verzorg. We zijn heel erg blij.”

Rainbow en Twinkel mogen elke dag een paar uurtjes buiten lopen als het mooi weer is. Verder staan ze voorlopig binnen. Als ze buiten lopen, zijn ze te bewonderen als je langs het nieuwe fietspad rijdt naar Maassluis, het weiland wat in een hoefijzervorm tegen de treinrails aan ligt.

 

Je kunt jaren zeggen dat je iets wilt, maar je kunt het ook gewoon nu doen!

Cobie Gardien (57) die toen nog Reinders van haar achternaam heette, ontmoette haar man in Amsterdam. Zelf kwam ze uit Utrecht. Toen het stel 27 jaar geleden op zoek ging naar een passend huis, kwamen ze uiteindelijk in Maasdijk terecht. “Loek kwam uit Poeldijk en ik uit Utrecht en we hebben gekozen voor Maasdijk, waar we nog steeds met veel plezier wonen. We willen hier ook graag blijven wonen! Dit zeg ik zo, omdat we ons huis willen verkopen, met pijn in ons hart. We wonen hier nu 27 jaar. Het is een voorrecht om in zo’n mooi huis, een oude pastorie, te wonen, maar het is groot, alles bij elkaar; de aangelegen kerk die erbij hoort en de gebouwen en tuin eromheen, moeten toch onderhouden worden. Dat kost gewoon veel tijd. We denken dat het huis toe is aan een nieuwe eigenaar en wij aan een nieuwe fase in ons leven, maar wel graag in Maasdijk”, vertelt Cobie Gardien.

Maasdijk blijft volgens velen een ‘dorp apart’. Hier heeft Cobie nooit iets van gemerkt. Als snel na de verhuizing naar Maasdijk, ging ze actief aan de slag op school. “Hierdoor leer je veel mensen kennen. Ik heb nooit gemerkt dat ik als buitenstaander gezien werd of er ‘niet tussen kwam’ zoals je dat vaak hoort. Ik vind het een hechte gemeenschap die erg begaan is met elkaar. Dat vind ik alleen maar positief. In het begin miste ik de stad wel! Alles was dichtbij en er was meer leven. Als ik hier iets nodig heb, moet ik altijd in de auto stappen. Nu weet ik niet beter. Eigenlijk heb je alle eerste levensbehoeften in Maasdijk. Maar als je iets speciaals nodig hebt, zit je ook zo in de stad. Ik had vroeger nooit gedacht dat ik uit Utrecht weg zou gaan. Maar nu zou ik niet meer terug willen.”, aldus Cobie.

Dochter Kim was 7 toen Loek en Cobie in dit huis kwamen wonen. Zoon Jack is hier wel geboren. “Hij woont nu zowat naast ons, in de oude school, waar hij ook z’n werkplaats heeft. In het verleden was het de bedoeling dat de kern van Maasdijk zich aan deze kant uit ging breiden, maar dat is anders gelopen, kunnen we nu constateren. M’n dochter woont in De Lier dus ook dichtbij het ouderlijk huis. ” Cobie groeide zelf op in een arbeidersgezin wat het niet breed had. Ze woonde in een achterstandswijk, zoals je dat nu zou noemen, in Utrecht. Ze kent het leven dus ook van een andere kant en waardeert daarom erg wat ze heeft.

Er zijn inmiddels drie kleinkinderen van resp. 2, 7 en 8 jaar. “Elke week komen ze een dag bij ons en daar genieten we enorm van. De twee oudsten gaan nu naar de basisschool dus dat gaat alleen nog om de tijd na school, en de jongste komt nog gezellig de hele dag.”

Cobie heeft een druk bestaan. Ze werkt in Den Haag als juridisch adviseur en runt daarnaast haar eigen bedrijf JuraConsult. Met haar eigen bedrijf geeft ze advies in huur- en arbeidsrecht en ruimtelijk bestuursrecht  Om zich nog verder te specialiseren in het milieurecht en ruimtelijke ordeningsrecht is ze momenteel bezig met de specialisatieopleiding Grotius van de Radboud Universiteit Dit wil ze nog heel graag behalen. Het lijkt of Cobie’s leven tot de nok toe gevuld is, maar ze heeft ook nog tijd voor hobby’s zoals, hardlopen bij atletiekvereniging de Waterweg, bewegen bij KDO en op z’n tijd skiën. Ondanks dat ze blij is met haar carrière, moet ze wel bekennen dat het niet vanzelf is gegaan. “Zo’n studie als je midden in het leven staat met twee kinderen, is gewoon zwaar. Zeker toen mijn moeder in die tijd ook nog eens overleed. Als ik eraan terugdenk, denk ik weleens, hoe heb ik het allemaal gedaan? Ik ben dankbaar dat ik gekomen ben waar ik nu sta en niet alles van te voren wist”, vertelt Cobie.

Ze begon haar loopbaan als secretaresse, waarna ze een baan kreeg als juridische administratief medewerkster. Het recht fascineerde haar, maar het was er nooit van gekomen hier ook echt iets mee te gaan doen. In de tijd dat Pim Fortuyn populair werd in de Nederlandse politiek, hoorde ze hem zeggen: ‘Je kunt jaren zeggen dat je iets wilt bereiken, en als je oud bent, zeuren dat je er spijt van hebt dat je het niet gedaan hebt, maar je kunt het ook gewoon nu doen!’. En dit advies heeft ze ten harte genomen, want ze voltooide een studie rechten op latere leeftijd. En met succes, want ze heeft er nog steeds veel plezier in. Het heeft haar gevormd, haar wereld groter gemaakt, haar geest verrijkt. “Het is voor mij belangrijk me te blijven ontwikkelen. Dit is ook een vereiste in dit vak, want regels en wetten blijven veranderen en wil je iets kunnen blijven betekenen, dan moet je zorgen dat je bij blijft. Mijn werk is mijn hobby. Ik krijg er veel energie van. En ik weet ook zeker dat het me jong houdt”, vertelt Cobie met een glimlach, “Door dit vak ben ik dingen in het leven anders gaan bekijken. Ik kan dingen in een ander perspectief zien. Ik begrijp waarom rechters soms beslissingen nemen die niet eerlijk lijken. Zij hebben te maken met de wet en binnen deze kaders moeten zij hun werk doen. Recht is iets moois, want als we dit niet hadden, zou de wereld uit willekeur bestaan en zouden we niet meer in een rechtstaat leven.

In de tijd dat ze begon met haar studie, zat ze net in de politiek. Pim Fortuyn was een man die haar aansprak met zijn ideeën en kijk op de wereld. Ze volgde hem op de voet. De dag dat hij werd vermoord, was ook voor haar een dag met een ‘zwart randje’. Het was een man die Nederland kon veranderen en bieden wat het nodig had. “Hij was de stem van heel veel Nederlanders. Zij kregen door hem weer het idee dat het beter zou worden. Ik ben blij dat er nog steeds partijen zijn die zijn gedachtegoed voortzetten. Daarom ben ik ook trots op LPFWestland. Ik heb aan de wieg gestaan van deze partij. Tien jaar lang heb ik in de raad gezeten namens deze partij. In 2014  heb ik afscheid genomen, omdat ik van mening ben dat je dingen ook los moet kunnen laten in het leven, om zo het stokje aan anderen over te dragen. Nog steeds ben ik betrokken als secretaris bij LPFWestland, dus op de achtergrond zeker nog actief. En nog steeds blijft het kriebelen, maar voor nu is het goed zo.”

Cobie zit ook in de Raad van Advies van rechtswinkel Westland. Dit initiatief geeft mensen met een klein budget de kans juridisch advies te krijgen van rechtenstudenten die gevorderd zijn in hun studie. Dit kan deze mensen helpen de juiste beslissing te nemen. Het recht van mensen, is iets wat Cobie belangrijk vindt. Het recht moet voor iedereen bereikbaar zijn. Vandaar dat ze dit initiatief zo mooi vindt. Dit draagt bij aan haar visie op het leven.

We hebben deze zomer de naam ‘Cobie Gardien’ meerdere malen gehoord inzake de actiegroep ‘TegenWind Molens’, die er alles aan heeft gedaan en doet om windmolens niet in het leefgebied van mensen te laten plaatsen om overlast en ellende te voorkomen. “De Nederlandse wetgeving steekt op het gebied van windenergie zo in elkaar dat eigenlijk allesdicht getimmerd is door de ruime regelgeving op dit gebied en omwonenden veelal achter het net vissen. Dit is onbegrijpelijk. In andere landen wordt hier heel anders mee omgegaan en zijn er veel strakkere normen. Ik hoop dan ook dat dit wordt beperkt, want subsidie binnen harken onder het mom van begaan zijn met het milieu, kan nooit boven de veiligheid en rust van de woonomgeving van mensen gaan. Bovendien zijn er genoeg milieuvriendelijke alternatieven voor windenergie die mensen geen overlast bezorgen. Een vleermuis is op dit gebied meer beschermd dan een mens. Onbegrijpelijk maar op dit moment waar. Alleen via de politiek is het nu mogelijk om hier iets aan te doen. Dit is gelukkig in het Westland vooralsnog gelukt, zij hebben de ernst van de zaak ingezien”. Hopelijk blijft dat zo.

Vanaf 1 juli 2016 zal Cobie voorzitter worden van Kern Overleg Maasdijk. Ze volgt hierbij Aad Kester op. Het doel van KOM is het behartigen van de belangen van Maasdijk in brede zin. Alle onderdelen die een gemeenschap bindt, zijn vertegenwoordigd in dit overleg; scholen, sportverenigingen, middenstand, kerken, etc. “Met dit orgaan zijn we een gesprekspartner voor de gemeente. De afgelopen periode was de verkeersveiligheid een groot issue in Maasdijk, evenals de ‘isolering’ van ons dorp. We zijn er zeker nog niet, maar door ons eensgezind te laten horen, hebben we in ieder geval een grotere kans iets te bereiken. Ik vind het belangrijk dat we gaan voor het beste voor Maasdijk!

Een kabouterhuisje met was aan de waslijn….

O

nlangs vonden kinderen een kabouterhuisje in de polder van Maasdijk. “Ze belden dat ze een kabouterhuisje hadden gevonden. Ik begreep er niks van en zei, neem het maar mee. Maar het zat vast, zeiden ze. Er zat een potje in met papiertjes. Dit bleek een logboekje te zijn.”, vertelt de moeder van de kinderen.

Na wat Googlen bleek dat het een schuilplaats van een cach (schat) was. Op www.geocaching.com kun je lezen wat dit is. Wereldwijd zijn er vele plaatsen waar dit soort geheime ‘schatten’ verstopt zijn. Via een app op je telefoon, kun je een account aanmaken. Hier kun je via GPS de coördinaten van een cach vinden en al wandelend of fietsend kun je dus op zoek gaan. Het wordt ook wel ‘schatzoeken voor volwassenen’ genoemd. Er doen honderdduizenden mensen aan mee, wereldwijd. Op elke plaats ligt een logboekje waarin je kunt noteren, dat je het hebt gevonden. Een cach kan dus een waterdicht doosje zijn, een kokertje, of zoals op de foto een kabouterhuisje.

Dit kabouterhuisje is echt een kunstwerkje, er hangt zelfs was aan de waslijn! Je hebt dus een groep mensen die de ‘plaatsen creëren’ en je hebt een heel grote groep, die er een sport van maakt ze te vinden.

Wil je dit mooie kabouterhuisje ook ontdekken, dan kun je via deze website in de buurt van Maasdijk eens gaan wandelen, in de polder.

Het was geen makkelijke stap, een zekerheid loslaten en een onzekerheid aangaan, maar ik ben heel blij dat ik hem gemaakt heb!

Maurice van den Berg is een creatieve Maasdijker van 36 jaar. “Moop” zoals hij ook genoemd wordt in de Maasdijkse volksmond. De precieze verklaring voor zijn bijnaam, heeft hij niet. Zoiets ontstaat spontaan. Hij heeft zelfs z’n bedrijfsnaam hierop gebaseerd; ‘Moop’s art’ klonk wel lekker…

Maurice is begonnen als banketbakker, wat hij 14 jaar heeft gedaan. Hier werd natuurlijk ook de nodige creativiteit van hem verwacht, echter dit gaf niet de voldoening die hij zocht. “Na jaren in de familievoetsporen te hebben gelopen, heb ik toch de sprong gewaagd iets te gaan doen, wat beter bij me paste als persoon. Het was geen makkelijke stap, een zekerheid loslaten en een onzekerheid aangaan, maar ik ben heel blij dat ik hem gemaakt heb”, vertelt Maurice. In de eerste instantie, wilde hij ontwikkelingswerk gaan doen; een bakkerij opstarten in Haïti en de plaatselijke bevolking helpen. Dit liep anders dan gedacht, hij kwam in de scherming terecht voor 6 maanden "Dat was inderdaad iets heel anders. Daarna ben ik, nu 8 jaar geleden, bij een schilder gaan werken waar ik de kneepjes van het vak heb geleerd", vertelt Maurice. Hij is begonnen als huisschilder/behanger/spuiter om daarnaast zijn passie “decoratie schilderen” uit te bouwen. Dit past hem heel goed. “Ik ervaar dat ik steeds meer naamsbekendheid krijg op het gebied van de creatieve schilderkunst, dit betekent automatisch meer opdrachten. Dit is super!. Ik heb al zo’n 300 muurschilderingen gemaakt. Kijk zelf eens www.moopsart.nl. Heel uiteenlopende thema’s, ondergronden, ruimten en gebouwen. Dat maakt het juist zo leuk!” vertelt Maurice trots.

Voorbeelden van openbare werken zijn; de muurschilderingen op het schoolplein van basisschool de Schakel die door de kinderen zelf zijn ontworpen en door Maurice uitgewerkt zijn, de gevelschildering op het pand van slagerij van Strien en nu is hij bezig met een grote muurschildering bij het zorgcentrum Pieter van Foreest.

Waar hij zelf heel trots op is, is een doek van 2 x 3 meter met hierop allerlei Bijbelse taferelen, dit is echter een privéstuk van de eigenaar. “Ik heb dit ontwerp samen met de opdrachtgever uitgewerkt. Alleen het uitdenken van de afbeeldingen heeft al uren gekost, maar dit zijn juist voor mij de “krenten uit de pap’. Ik vind het geweldig om over het geloof te praten en de Bijbel in beelden weer te geven. Ik ben drie maanden met deze mooie opdracht bezig geweest. Alles wat beschreven is in de Bijbel, geeft ons nog steeds houvast in het hedendaagse leven, echter een goede vertaling van toen naar nu ontbreekt veelal. Hierdoor is het voor mensen moeilijk te begrijpen wat het ze kan geven. Ik geef ook weleens presentaties over dit schilderij. Hierin leg ik uit wat alle symboliek achter het verhaal betekent en je ziet dat mensen hierdoor enthousiast worden en na gaan denken over de invulling en betekenis van hun eigen leven. Dit zijn mooie momenten.”, vertelt Maurice.

 

Maurice vindt het belangrijk zijn medemens te helpen waar hij kan. Hij heeft o.a. samen met zijn vrouw Els de actie  “Race voor een Wees” opgezet. Hiermee zamelt hij geld in om een weeshuis te bouwen in Indonesië. “We zetten ons met veel enthousiasme in voor dit project, omdat we iets met dit land hebben. De roots van mijn vrouw ligt in dit mooie land. En bovendien is Jezus ”mijn grote voorbeeld” en hij vindt het belangrijk dat wij naar hulpbehoevende mensen om zien.  We willen graag kinderen blijvend helpen. En met succes! De bouw van het weeshuis is in volle gang en zal plek bieden aan zo’n 120 kansarme kinderen. Meer info: www.racevooreenwees.nl. We hopen hierdoor deze kinderen een hoop- en liefdevolle toekomst te geven’, sluit Maurice af.

Echte Maasdijkse Spelt Pepernoten

Spelt is helemaal “in” tegenwoordig. Niemand lijkt meer trek te hebben in gewoon brood van tarwemeel of rogge. Het moet allemaal gebakken zijn van Spelt, anders krijgt een mens geen hap meer door z’n keel.  Zal Spelt ook de redding kunnen zijn van de Sinterklaas traditie?

Het moet gezegd worden; bij mensen met een gevoelige spijsvertering is Spelt vaak al lang bekend. Die krijgen namelijk regelmatig het advies om af te stappen van gewone baksels en over te gaan op Spelt.  Spelt is een heel oude graansoort die volgens de deskundigen beter verteerbaar is en meer mineralen en vitaminen bevat.  En misschien ook nog wel ecologische rechtsdraaiende eiwitten, wie zal het zeggen.

Vooruitstrevende en gezondheidsbewuste inwoners van ons goede dorp Maasdijk en omstreken zitten natuurlijk wel op rozen met twee vakbekwame Speltbakkers. De ene is nog enthousiaster dan de andere en er is zelfs Spelt geteeld in onze eigen Oranjepolder. Mogelijk biedt dit ook nieuwe kansen voor de Sinterklaas traditie. 

Er zijn immers mensen die Sinterklaas beschouwen als een ergerlijk overblijfsel van de slavenhandel. Sinterklaas als  blanke slavenhouder met een stok, en Zwarte Piet als symbool voor  de medemens met een donkere huidkleur die hiervan het slachtoffer was. De meeste inwoners van Nederland vinden dit onzin, en historisch gezien klopt het verhaal ook niet, maar gelijk hebben en gelijk krijgen zijn in deze snelle wereld twee verschillende zaken.  Een uitgekiende on-line marketing strategie met positieve beeldvorming is hiervoor onmisbaar. Daarom zou Sinterklaas er wellicht goed aan doen om in te haken op deze nieuwe  Spelthype.  Door zijn Pieten  met echte Maasdijkse Spelt Pepernoten te laten strooien, en speciaal zijn tegenstanders  Maasdijkse Spelt Speculaas in de schoenen te schuiven. Hiermee wordt het imago van Sinterklaas en zijn Pieten op slag een stuk gezonder en beter verteerbaar. 

En dat Pieten zwart zijn? Dat komt gewoon omdat ze elke nacht in schoorstenen op en neer klauteren.  Daar is zelfs door de Verenigde Naties geen speld tussen te krijgen.  
       

                                        J.O.Voogt

Voorstelling in Maasdijk; De grote Pietentest!

Het is zover, Sinterklaas komt weer in het land. Wat heeft hij het toch druk. Maar niet alleen Sinterklaas heeft het druk, ook zijn Pieten. Ze moeten nog heel veel doen, voordat ze Sint zijn verjaardag kunnen gaan vieren. De Pieten kunnen alle hulp gebruiken die er maar te vinden is. Wil jij misschien ook komen helpen? Sint is op zoek naar een goede  "hulp-piet". Daar kan Sinterklaas er niet genoeg van hebben. Je moet wel een beetje handig zijn want onhandige pieten heeft hij genoeg. Je moet wel een beetje lenig zijn want stijven pieten heeft hij ook al genoeg. Je moet wel een beetje kunnen rijmen, dichten, pakjes inpakken en niet te vergeten.......dansen. Want een feestje op zijn tijd dat vinden alle pieten wel erg leuk.

Op vrijdag 22 november om 15.30 uur in het gebouw van Concordia  dan is het zo ver. De grote Pietentest! Misschien kan jij dan ook met de "pietentest" meedoen? Maar........je bent niet de enige, Peet Vermeulen wil ook het hulpje van Sint worden. Wie gaat er met het Pietendiploma naar huis? Het is een voorstelling die wordt gehouden in Cultureelcentrum Concordia, Maasdijk 40, te Maasdijk, waar van alles in gebeurt en als afsluiting een "pietenbal" (pieten disco).

Kom gezellig feestvieren en doe je Pietenmuts gerust op. De aanvang is 15:30 uur en de toegang is vrij. Na afloop wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd.